Gros Morne National Park op Newfoundland

Eén van mijn favoriete nationale parken in Canada is Gros Morne National Park in de provincie Newfoundland. Gros Morne National Park heeft namelijk een zeer spectaculair en gevarieerd landschap, waardoor je dagenlang kunt genieten van de natuur en rust. Het landschap is ontstaan door kolossale tektonische bewegingen die miljoenen jaren geleden hebben plaatsgevonden. Hierdoor is een paradijs voor geologen ontstaan. Het westelijk gedeelte zou circa 450 tot 500 miljoen jaar geleden aan het Euraziatische Unie/Afrikaanse continent hebben vastgezeten.  Het is een zeer  toegankelijk nationaal park met diverse scenic drives en wandelpaden en heeft een afmeting van circa anderhalf keer de provincie Utrecht. Het grootste gedeelte is weliswaar wildernis, maar de smalle kuststrook waar de wegen doorheen lopen is het interessantste deel.

Na mijn eigen bezoek kan ik je adviseren om lang te verblijven in Gros Morne National Park (minimaal 3 nachten), zodat je genoeg tijd hebt voor het zien van de belangrijkste hoogtepunten.  Het zuidelijk gedeelte kan bezocht worden via de Tablelands Scenic Drive. In tegenstelling tot de rest van Newfoundland is het hier merkwaardig kaal. De “tables” bestaan uit geelachtig, bruine / goudkleurige rotsen ook wel peridotite genaamd. Dit is een soort rots uit het binnenste der aarde.  Een zeer uniek landschap dat maar op weinig plekken op onze planeet zichtbaar is. Bij het vissersdorp Trout River krijg je een prachtig zicht op Tablelands. Het deel van de vulkanische kust wordt Green Gardens genoemd, een spectaculair lavalandschap dat via een wandelpad vanaf de Scenic Drive te bereiken is. Op een zonnige dag heeft dit zelfs wat weg van Hawaii.

De Western Brook Pond is één van de meest toegankelijke en tevens één van de mooiste meren waar Gros Morne om bekend staat. Er zijn boottochten over te maken en er is een goed een relatief eenvoudige wandeling heen te maken.  Dat geldt ook voor Ponds, maar door tektonische krachten vanuit het midden van de aarde zijn zij van de zee afgesloten, omdat de kustlijn omhoog is gekomen. Inmiddels hebben de ponds in Gros Morne National Park zoet water. Per boot bezocht ik het fjord en liet mij imponeren door de gigantische granieten rotswanden en het gitzwarte water.

Tot slot het iets noordelijker gelegen Shallow Bay valt volledig uit de toon bij de andere natuur. De lieflijke lage duinen en het fraaie zandstrand hebben meer weg van een plaatje uit het Caribische gebied. De watertemperatuur past zich echter niet aan dit beeld aan.