72 Hour Glass Cabin aan het Iväg meer

72 Hous Glass Cabin

Speels

De vier glazen poppenhuizen liggen prachtig gesitueerd aan het Iväg meer. Ze zijn ontworpen door de Zweedse Jeanna Berger en vormen een eerbetoon aan haar speelse jeugd in deze omgeving. Een deel van de cabins staat op palen in het bos en een ander deel op een klif. Dat is zo bedacht om de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. De hogere ligging van de cabins geeft je het gevoel een boom in te klimmen, zoals menigeen dat als kind heeft gedaan.

Geen luxe

De 72 Hour Cabins zijn geheel van glas en hebben een strak Zweedse design. Luxe ontbreekt. Er is geen elektriciteit en geen stromend water, slechts een chemisch toilet en een gaskacheltje. Je krijgt je ontbijt en diner in een koelbox op circa 60 meter van de cabin, elders op de klif, geleverd. Je gaat het zelf bereiden. Is dit wel leuk? denk je misschien. Ik geef toe: zelf moest ik echt even wennen aan het gemis van mijn espresso apparaat, mijn douche en oven. Die gewenning duurde slechts enkele uren.

Decompressie – onder de druk uit

De allereerste gasten verbleven 72 uur in de Glass Cabins, vooral om te ervaren hoe het was om afgesloten te zijn van de buitenwereld, zonder luxe en digitale contacten. Een soort algehele decompressie. Het waren hyperactieve stadsmensen uit NYC en London, die een hoog tempo en een vluchtig leven gewend waren. Onderdeel van het experiment was een meting van stress en bloeddruk, vooraf en achteraf. Dit was bij de deelnemers significant verbeterd na de 72 uur. Dus besloten wij van Doets Reizen er direct maar 100 uur van te maken, om de decompressie nóg completer te maken.

Je eigen weg in de natuur

Samen met mijn goede vriendin Lies kwam ik bij de cabin aan in een oktoberstorm, gepaard gaand met slagregens en harde wind. De barre weersomstandigheden leken een soort extra stimulans om zo snel mogelijk te wennen aan de niet gepamperde wildernis. Toen we eenmaal ons kamp hadden opgeslagen en begrepen hoe wij koffie konden zetten, en zwommen in het meer als vervanging van onze dagelijkse douche thuis, ontdekten we hoe fijn het is niet gepamperd te worden, maar echt zelf je weg te vinden in de natuur.

Wonderschone mossen

Ineens merk dat je de tijd en de rust hebt om je oog te laten vallen op allerlei interessante details. Zo vonden wij het mos in vele groen- en ook roodschakeringen wonderschoon. Sowieso is het bos in Zweden veel natter dan hier in Nederland, waardoor mossen soms wel vier keer zo groot worden dan wij gewend zijn! Daarom is het meenemen van goede regenkleding en waterdichte wandelschoenen een must. Want er zijn geen paden in dit oerbos vol bessen en paddenstoelen.

Verwondering

Je moet, kortom, je eigen weg volgen. Met als resultaat dat je je verwondert over allerlei vogels, een goudhaantje bijvoorbeeld, een ijsvogel die langs flitst, een eland die roept, of een raaf die wil communiceren met mensen. Op dat moment ben je echt aan het onthaasten en doe je wat Zweden al eeuwenlang doen, namelijk volop genieten van het ‘Friluftsliv’  Dat ‘Friluftsliv’ betekent, letterlijk vertaald, ‘het vrije lucht leven’. Dus niet, zoals thuis, even haastig 10.000 stappen maken om je dag quotum te halen, maar heerlijk in de natuur zijn en genieten!

Super ontspannend

Zo liet Lies mij uiteindelijk aarden in dit oerbos. Op een gegeven moment stond ik langdurig wortel te schieten op twee benen, de omgeving volop de gelegenheid gevend op mij in te werken. Dat werkte super ontspannend! Al was ik toch ook wat afgeleid. Omdat het de eerste dag van ons verblijf was en ik me nog niet helemaal thuis voelde, meende ik ineens, tamelijk schrikachtig, een paar honderd meter verderop een grizzly te zien. Die grizzly bleek bij nadere studie niet meer te zijn dan drie onschuldige varens. Ofwel, mijn fantasie of bijziendheid ging met mij op de loop!

Niet meer terug willen

Waar we vooraf dachten eindeloos veel tijd te hebben waren we wel degelijk druk met leven. Eten maken was al een heel proces. In feite was er aan een stuk door actie: roeien, vissen, yoga,  paddenstoelen zoeken. Toch was er ook plek voor bezinning. We bezochten een dertiende-eeuwse Zweedse kerk; we lazen, we droegen gedichten voor en mijmerden. Door het gebrek aan allerlei apparaten en gemakken werd ons leven langzamer en intensiever tegelijk, hetgeen een verkwikkend effect had. Eigenlijk was het zo lekker dat we niet meer terug naar huis wilden.

Al met al hebben Lies en ik gemodderd, gelachen, geleden en – vooral! – enorm genoten.